این پژوهش با هدف" بررسی نقش معلم در تربیت اجتماعی دانش‌آموزان" انجام گرفت که روش پژوهش ، توصیفی از نوع مروری است که به شیوه ی کتابخانه ای و با استفاده از منابع پیشین و با ابزار فیش برداری انجام شده است. در تمامی نظام های آموزشی مدرسه رکن اصلی تعلیم و تربیت می باشد. معلمان نیز مربی و الگوهای با نفوذ تعلیم و تربیت هستند.لذا رابطه ای که دانش آموز با معلم دارد رابطه ای باطنی و معنوی است. هر دانش آموز در محیط خانواده رفتارهایی آموخته و شخصیت او تا حدودی شکل گرفته است اما هنوز شکل ثابتی ندارد و انعطاف پذیر و قابل تغییر می باشد. دانش آموز پس از خانواده وارد اجتماع جدید مدرسه می شود. او در این اجتماع رفتار و عادات خود را مورد بازنگری قرار داده و شخصیت خود را تکمیل و تثبیت خواهد کرد. بانفوذترین فردی که در این مرحله می تواند به او کمک کند معلم است. دانش آموز معلم را الگوی خود قرار می دهد و از رفتار و اخلاق معلم سرمشق می گیرد. دانش آموز تمامی اعمال و رفتار معلم را زیر نظر داشته و از آن ها الگوبرداری خواهد کرد. نتایج پژوهش حاکی از ان بود که معلم نقش مهمتری نسبت به دیگر عوامل دارد چرا که معلم میتواند با تقویت روحیه باطل ستیزی، حق گرایی، قانون گرایی و در نهایت قدرت تفکر در فراگیران و انتخاب روش های درست در بیان آموزه های اجتماعی، دانش آموزان را در راستای تربیت اجتماعی هدایت کند.