این مطالعه به منظور تعیین رابطه خودکنترلی و تایید خویشتن با کیفیت زندگی در بیماران تحت همودیالیز انجام گردید.پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران تحت همودیالیز استان مازندران در هشت ماه اول سال 1402 بوده است. به همین منظور تعداد 479 نفر با استفاده از روش کلاین انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی بوده است.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های مقیاس کیفیت زندگی واروشربون (SF36)، مقیاس خودکنترلی تانجی(TSCS)،مقیاس تایید خویشتن راتوس بوده است که پایایی آن ها با استفاده ازالفای کرونباخ به ترتیب 854/0 و 0.926 و 0.882 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش توصیفی و استنباطی استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها میانگین، انحراف معیار،چولیدگی و ... و جهت پایایی از الفای کرونباخ استفاده شد. در تجزیه تحلیل استنباطی داده ها از ضریب همبستگی استفاده گردید.ضمنا نرم افزار به کار رفته SPSS 22 بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که خودکنترلی و تأیید خویشتن تأثیر مستقیم و مثبت بر کیفیت بیماران تحت همودیالیز دارد.