هدف از پژوهش حاضر، پیش¬بینی افکار خودکشی براساس مولفه¬های ناگویی هیجانی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌آماري شامل دانشجویان دانشگاه سمنان در سال تحصیلی 1402-1401 بود. از این بین 270 نفر با توجه به ملاک‌های ورود و خروج به شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی و پرسشنامه ناگویی هیجانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام¬به¬گام استفاده شد. نتایج نشان داد ابعاد ناگویی هیجانی با افکارخودکشی در دانشجویان همبستگی مثبت معنادار دارند. نتایج رگرسیون نیز حاکی از این بود که مولفه‌های ناگویی هیجانی به طور همزمان با هم توانستند 21 درصد از واریانس افکار خودکشی را تبیین کنند. بنابراین، ناگویی هیجانی نقش مهمی در پیش‌بینی افکار خودکشی دانشجویان دارند. یافته¬های پژوهش می¬تواند تلویحات کاربردی برای روانشناسان درزمینه سبب¬شناسی و مداخله در خودکشی داشته باشد. طبق نتایج به دست آمده ناگویی هیجانی می‌تواند باعث بروز و تداوم افکار خودکشی گردند. بنابراین توجه به این متغیرها در کاهش افکار خودکشی در دانشجویان از اهمیت ویژه برخوردار است؛ در نتیجه، طراحی مداخلات مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی به عنوان مبنایی برای کاهش افکارخودکشی در این گروه از افراد پیشنهاد می‌شود.