هدف از پژوهش حاضر، پیش¬بینی رفتارهای پرخطر براساس توانایی‌های شناختی در دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. از میان دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر تهران 250 نفر، با توجه به ملاک‌های ورود و خروج به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی و پرسشنامه توانایی‌های شناختی بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد ابعاد توانایی‌های شناختی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان همبستگی منفی معنادار دارند. نتایج رگرسیون نیز حاکی از این بود که مولفه‌های توانایی‌های شناختی به طور همزمان با هم توانستند 48 درصد از واریانس رفتارهای پرخطر را تبیین کنند. بنابراین، توانایی‌های شناختی نقش مهمی در پیش‌بینی رفتارهای پرخطر نوجوانان دارند. نتیجه‌گیری: طبق نتایج به دست آمده توانایی‌های شناختی می‌توانند باعث کاهش بروز و تداوم گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان گردند. بنابراین توجه به این متغیرها در کاهش رفتارهای پرخطر در نوجوانان از اهمیت ویژه برخوردار است؛ در نتیجه، طراحی مداخلات مبتنی بر بهبود این ویژگی¬ها به عنوان مبنایی برای کاهش رفتارهای پرخطر این گروه از افراد پیشنهاد می‌شود.