خانواده اولین نهاد اجتماعی است که کودک در آن عضو می‌شود و مادرو پدر نقش مربیان او را بر عهده دارند. همان‌طور که می‌دانید وظیفه والدین تنها به نگهداری از کودک محدود نمی‌شود و باید او را برای ورود به یک جامعه بزرگ‌تر نیز آماده کنند.
در میانه این راه با ورود کودک به مدرسه، مربیان جدیدی در مسیر تعلیم و تربیت کودک با آنها همراه می‌گردند. اهمیت مربی و معلمان جدید تا جایی است که نهاد اصلی تعلیم و تربیت هر فرد در جامعه ابتدا خانواده و سپس مدرسه او تلقی می‌شود. در واقع خانواده اولین مدرسه کودک و مدرسه دومین خانه اوست.به همین دلیل از تاثیر مدرسه بر روی تربیت کودکان و آینده آنها نمی‌توان چشم‌پوشی کرد. رابطه مدرسه و پدر و مادر مانند رابطه جسم و روح است که فعالیت هریک بدون دیگری ناقص بوده و معنایی ندارد. پس از ورود معلم و مدرسه به حلقه تربیتی کودک باید هر یک از دو کانون خانه و مدرسه به عنوان یک نهاد تعلیماتی در نظر گرفته شود که فعالیت‌های هماهنگ و هم‌سویی دارند.