هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی میزان کیفیت زندگی بیماران سرطانی بر اساس ذهن آگاهی با نقش میانجی هیجانات مثبت و منفی بود. روش تحقیق ازنظر اهداف کاربردی و به لحاظ شیوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی بیماران مبتلابه سرطان در بیمارستان¬ های کوثر و مرکز آموزشی درمانی شهید رجایی، تخت جمشید، امام علی و کلینیک ویژه مرکزی البرز تشکیل داد که 1052 نفر بودند ازاین‌بین با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 281 نفر انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی، ذهن آگاهی و هیجانات مثبت و منفی جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون چندگانه (به روش هم‌زمان) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد توصیف کردن، عمل همراه با آگاهی و پذیرش بدون قضاوت از زیر مؤلفه‌های ذهن آگاهی و عاطفه مثبت و منفی «کیفیت زندگی» را پیش‌بینی می‌کند؛ از طرفی مشاهده گری و پذیرش بدون قضاوت از طریق عاطفه مثبت و منفی توانستند کیفیت زندگی در بیماران مبتلابه سرطان را پیش‌بینی کنند (05/0>p). همچنین نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد تنها زیر مؤلفه مشاهده¬گری از زیر مؤلفه ذهن آگاهی (134/0=β، 05/0>p) و هر دو زیر مؤلفه عاطفه مثبت (154/0-=β، 05/0>p) و عاطفه منفی (134/0-=β، 05/0>p) توان پیش‌بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سرطان را داشتند. نتیجه‌گیری می¬شود که بین کیفیت زندگی و ذهن آگاهی با میانجی‌گری هیجانات مثبت و منفی رابطه معناداری وجود دارد.