موسسات و دانشگاه های امروزی امروزه با توجه به تغییرات بیرونی و درونی که سازمان آنها را تحت تاثیر قرار می دهد مبادرت به گرفتن برنامه ریزی می کنند، در این مقاله سعی گردیده است با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و استفاده از نقطه نظرات یکی از صاحبنظران آموزش عالی به نام جفری بولر با توجه به کتاب ایشان با نام «رهبری تغییر در آموزش عالی» سعی نماییم نگاهی به سه مدل رایج تغییر که مدیران از آنها در سازمان ها و موسسات دانشگاهی خود استفاده می کنند داشته باشیم و در ادامه به این بحث پرداخته شود که این مدل‌ها را در چه زمانی اثرات و تاثرات مثبتی و مفیدی بر سیستم آموزش عالی ندارند.
یافته های بررسی ما در زمینه این سه مدل تغییر نشان می دهد که در یک سازمان دانشگاهی، بسیاری از راهبردهای مدیریت تغییر که در محیط‌های تجاری یا نظامی مؤثر هستند فقط کاربرد محدودی در آموزش عالی دارند. در حقیقت، استفاده از مفهوم مدیریت تغییر فقط در جهت سوء استفاده از کالج یا دانشگاه اشتباه بزرگی است. لذا تغییر چیزی نیست که رهبران آکادمیک آن را مدیریت کنند. بلکه تغییر چیزی است که آن‌ها آن را هدایت، رهبری و راهنمایی می‌کنند و گهگاهی نیز آن را جذب می‌کنند.