پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودباوری ورشد اجتماعی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم دبستان بود که در سال تحصیلی 1400-1401 در دبستان های ابتدایی شهر کرمانشاه تحصیل می کردند. از طریق نمونه گیری خوشه ایی چندمرحله ایی350 دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شد و به پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1999)، خودباوری کودکان و نوجوانان پیرس، هریس و هرزبرگ(2002) و پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند(1965) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین خودباوری و رشد اجتماعی با عملکرد تحصیلی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و خودباوری و رشد اجتماعی توان پیش بینی عملکرد تحصیلی را دارند. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با افزایش خودباوری و رشد اجتماعی می توان شاهد عملکرد تحصیلی بهتر دانش آموزان بود.