هدف این پژوهش بررسی تأثیر عوامل روانشناختی بر میزان تاثیرگذاری کارگاه‌های آموزشی در میان روانشناسان و مددکاران اجتماعی زندان در شهر کرمان می‌باشد. جامعه آماری ما از میان 39 نفر مددکاران و روانشناسان سازمان زندان‌های استان کرمان جمع آوری شده است که در کارگاه‌های آموزش روان‌درمانگری بین‌فردی شرکت کردند و به صورت تمام شماری این افراد نمونه ما را تشکیل دادند.تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss22 صورت گرفت است. این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی است از پرسش‌نامه افسردگی بک و از ابزار پرسشنامه‌ استاندارد مشکلات بین‌فردی و مقیاس الکسیتیمیا تورنتو، تست‌های محقق ساخته جهت سنجش میزان اطلاع و مهارت مشارکت‌کنندگان از روان درمانگری بین‌فردی و مصاحبه ساخت‌یافته تورنتو برای الکسیتیمیاو با استفاده از روش پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شده است.نتایج این تحقیق نشان می دهد میزان تاثیر آموزش میزان روان درمانگری بین فردی در مرحله پس آزمون تابعی از نمرۀ به دست آمدۀ مشارکت کنندگان در مقیاس‌های افسردگی، ناگویی خلقی، مشکلات بین فردی است. بنابراین با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد می‌گردد که سازمان زندان‌ها قبل از برگزاری کارگاه‌های آموزشی و صرف هزینه‌های بسیار، ابتدا از سلامت روانی کارمندان خود در مقیاس‌های مختلف روان‌شناختی اطمینان حاصل پیدا کند و سپس با انتخاب شایسته‌ترین کارمندان خود، بیش‌ترین تأثیرپذیری را از کارگاه‌های آموزشی دریافت کند.