ناکامي زوج ها در حل اختلافات زناشويي ممکن است به اشکال متفاوتی بروز پيدا کند که هر کدام مي تواند سلامت روابط زناشويي را با خطر مواجه سازد. يکي از انواع بروز اختلافات زناشويي، عدم رضايت زناشويي است که زوج هاي بسياري را درگير خود مي کند. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس تمایز یافتگی خود، بخشودگی بین فردی و تاب آوری بود. جامعه ی آماری شامل زنان متاهل کارمند مراکز منتخب بهداشتی آستانه اشرفیه ،استان گیلان بود که از میان آن ها 162 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و به پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ، تمایزیافتگی خود اسکورون و فریدلندر، بخشودگی بین فردی احتشام زاده و تاب آوری کونور و دیویدسون پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر تمایز یافتگی خود، بخشودگی بین فردی و تاب آوری به میزان 73 درصد ،رضایت زناشویی را پیش بینی می کند و همچنین رضایت زناشویی با تمایز یافتگی خود، بخشودگی بین فردی و تاب آوری رابطه ی مستقیم و معناداری دارد.