اختلال شخصیت مرزی، اختلالی چندبعدی است که با نارسایهای متعددی در روابط بین فردی،خود پنداره وکنشهای شناختی مشخص می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی سایمنتولوژی در کاهش اختلالات شخصیت مرزی است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی، دارای دو گروه کنترل و آزمایش است و نمرات پیش آزمون، طی فرایند تحلیل کنترل شده است. جامعه آماری، از بین مراجعین دارای تشخیص اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به یکی از کلینیک های روانشناسی تهران در سال 1398 انتخاب شده اند. نمونه اماری شامل 82 نفر از مراجعین زن دارای تشخیص اختلال شخصیت مرزی با استفاده از پرسشنامه شخصیت مرزی (STB) است. انتخاب نمونه بصورت تصادفی بوده و افراد در دو گروه کنترل وآزمایش گمارش شدند. گروه آزمایش در این مطالعه بیمارانی هستند که به مدت60 دقیقه تحت سایمنتولوژی قرار گرفتند. جهت تعیین اثربخشی مداخله از ازمون آنکوا با کنترل پیش آزمون استفاده شد. نتایج حاکی از اثربخشی مداخله و72 درصد واریانس تفاوت دو گروه به علت مداخله بود.بنابراین فرضیه اصلی پژوهش تائید شد. جهت بررسی فرضیه های فرعی از آزمون مانکوا استفاده شد. بین دو گروه در متغیرهای وابسته تفاوت معنی داری وجود داشت و اثر بخشی درمان 32 درصد بود و توان آماری نیز حاکی از کفایت نسبی حجم نمونه بود. طبق نتایج، تاثیر سایمنتولوژی درکاهش ناامیدی، تکانشگری به ترتیب 52 درصد،14 درصد موثر بوده است. بنابراین فرضیه های فرعی1و2 تائید و فرضیه3 تاثیر برعلائم تجزیه ای شخصیت (پارانویید) رد شد.