در مطالعه حاضر، متون کتاب «فارسي» از اول تا ششم دبستان، که اولين و رسمی ترين منبع زبان آموزی به کودکان است،از منظر تحليل معنايي تاثير اركان يادگيري زبان، در فرآيند زبان آموزي بررسي مي شود. به همين منظور اركان يادگيري زبان، از منابع مختلف به روش کتابخانه ای جمع آوری شد و سپس تمام موارد مربوط از کتاب های فارسی (خوانداری) شش پایه ابتدایی استخراج گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد كه در کتاب های فارسی ابتدایی بر اهمیت آموزش سلسله مراتبی ارکان یادگیری زبان توجه شده است. تسلط دانش آموز بر مهارت های زبانی ،کسب توانایی به کار گیری زبان، در صورتی که کودک توانایی يادگيري زبان را داشته باشد، نه تنها دانش و مهارت های زبانی و ارتباطی خود را به کار می برد، بلکه خواهد توانست در آینده نیز بر این خلاقیت زبانی تکیه کند. در کتاب های فارسي دوره ابتدایی نیز به این مهارت ها توجه شده است، و سعی بر آن است که در قالب تمارین و کار در کلاس ها توجه دانش آموز جلب شود. در متون مورد بررسی تمامی فرايندهای تجربی زبان به کودک معرفی نشده اند و مؤلفان هنگام تدوين کتاب های «فارسي» مقطع دبستان، به نقش فرآيندهای زبانی به عنوان ابزاری برای زبانی کردن تجربه های آدمی و برقراری ارتباط، به شيوهای هدفمند به کودك، توجه ويژه اي نداشته اند.