زبان فارسی و عربی از دیر باز با هم پیوند وارتباطی عمیق داشته اند. زبان و موضوعات مر بوط به آن از جمله مباحث دستوری یکی از مولفه های فرهنگی و ادبی این دو زبان است که از همدیگر تاثیر گرفته اند از جمله مقوله هایی که از مباحث دستوری و نحوی به شمار می آید ونقش مهمی در رساندن مفهوم جمله به مخاطب دارد ،تمییز می باشد. در این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی ، به بررسی تطبیقی تمییز در این دو زبان وبیان اشتراکات و افتراقات آن پرداخته می شود. شواهد نشان می دهد که تمییز در عربی نسبت به فارسی به مراتب کاربرد بیشتر و وسیع تری دارد ومی توان گفت مهم ترین ویژگی مشترک آن در هر دو زبان ابهام زدایی از جمله و کلمه در کلام است وهمچنین یک خصیصه لازم وثابت دستوری محسوب می شود