در عصرها و دوره های مختلف، نظرگاه شاعران به موضوع عاشورا، متفاوت بوده و از آن برداشت های متعدد، ارائه نموده اند. به دلیل تناسب عشق و عرفان با شعر و ادبیات و از سویی دیگر با آیین و دین، نظرگاه عرفانی از برجسته ترین قرائت های عاشورا به حساب می-آید. دربارۀ حادثۀ عاشورا، از جهات مختلف، سخن گفته‌اند؛ اما بسیاری از اسرار بنیادی این قیام، همچنان نیازمند تأمل است، یکی از ابعاد متنوع و مهم این حادثه، بُعد عرفانی آن است که هرگاه چنین ماجرایی در منظر تیزبین و لطیف عارف قرار گیرد و بر مفاهیم بلند عرفانی منطبق گردد و با زبان رمز و تمثیل و بهره گیری از قدرت تصاویر شاعرانه، عرضه شود، زوایای تازه ای از آن آشکار می شود. مقالۀ حاضر به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، کوششی است در راه دست یابی به اندیشه های دو تن از شاعران عصر انقلاب یزد، در خصوص عرفان عاشورایی، زکریای اخلاقی و محمدحسین بهجتی متخلص به شفق. نویسندگان با هدف آشنایی بیشتر نسل امروز با مضامین دینی و عرفانی ادبیات انقلاب اسلامی، کوشیده اند در ابتدا با استفاده از آثار این دو شاعر عصر انقلاب، برجسته ترین جنبه های عرفان عاشورایی را در اندیشۀ آنان، مطرح و آنگاه با استناد به ابیات برجستۀ این دو شاعر، عرفان عاشورایی را در اشعارشان بررسی نماید و در نهایت با مقایسۀ تطبیقی، نقاط اشتراک و افتراق اندیشۀ این دو شاعر را باز نماید.