حسین پناهی از شاعران و نویسندگان به نام معاصر در دوران انقلاب اسلامی است که برخی از آثار او به چندین زبان رسمی ترجمه شده است. یکی از پرکاربردترین شگردهای ادبی او در زبان شعر آشنایی زدایی و هنجارگریزی معنایی است که از طریق ایجاد فاصله از نُرم های رایج زبانی و ادبی ، درک حسی انسان از زندگی را توسعه می دهد و موجب تولید جهانی نوین می گردد. نتیجۀ این درک و دریافت متفاوت موجبات لذت ادبی که همانا یکی از غایت های ادبیات است را فراهم می کند. در این مقاله آشنایی زدایی معنایی که مهمترین و پربسامدترین نوع هنجارگریزی در شعر حسین پناهی است، بررسی خواهد شد. جامعۀ آماری نیز در نه دفتر شعری وی است. در این تحقیق از روش تحلیل کیفی محتوا سود جسته ایم. هنجارگریزی معنایی اشعار حسین پناهی در چهار مقولۀ الف. حیوان انسان انگاری، ب. توجه به روزمرگی مشاهیر علم و فلسفه، 3. ادغام اشیا با مفاهیم انتزاعی و 4. بی نظمی در محور جانشینی بررسی شده است