گیاه‌مردم‌نگاری کمی گیاهان چوبی دارویی در منطقه هرابلوط شهرستان نورآباد ممسنی، استان فارس
گیاه‌مردم‌نگاری کمی گیاهان دارویی یکی از مهم‌ترین شاخه‌های دانش‌های سنتی است که به کشف و تحلیل کمی روابط انسان با گیاهان دارویی می‌پردازد. از آنجایی که جنگل‌های زاگرس مهد جوامع محلی متنوعی هستند که ارتباط دیرینه‌ای با جنگل دارند، در این پژوهش، ارتباط سنتی جوامع محلی سامان عرفی هرابلوط شهرستان نورآباد ممسنی استان فارس با گونه‌های چوبی (درختی، درختچه‌ای و بوته‌ای) جنگلی مطالعه شد. برای این منظور، روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی، استفاده از مطلعان کلیدی و انتخاب هدفمند با ترکیبی از روش‌های مصاحبه، مشاهده مستقیم و مشاهده مشارکتی به‌کار برده شد. داده‌ها پس از طبقه‌بندی با استفاده از شاخص‌های کمی اهمیت نسبی (RI) و اهمیت فرهنگی (CI) تحلیل شدند. براساس نتایج، 12 گونه چوبی (هفت گونه درختی، سه گونه درختچه‌ای و دو گونه بوته‌ای) در منطقه شناسایی شد. درکل، مقادیر شاخص‌های فوق برای گونه‌های درختی بیشتر از سایر فرم‌های رویشی بود. بیشترین اندازه شاخص اهمیت نسبی (1) و اهمیت فرهنگی (92/5) متعلق به بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) و کمترین آنها به‌ترتیب با مقادیر 31/0 و 48/0 متعلق به کلپوره (Teucrium polium L.) بود. نتایج این پژوهش علاوه‌بر تأیید غنای دانش بومی مرتبط با گیاهان دارویی چوبی در منطقه مورد مطالعه، بر سودمندی شاخص‌های کمی در مطالعات گیاه‌مردم‌نگاری تأکید داشت.
