معماری و هویت بخشی : بررسی تاثیر گذاری نوردر هویت بخشی به فضاهای معماری (نمونه موردی بناهای تاریخی استان چهارمحال و بختیاری)
آغاز هنر مبتنی بر سکوت است . سکوت سرچشمه تمام مظاهر هنری است . همانگونه که آندره مارلو به هنر ندای سکوت اطلاق می کند . هنر وجود دارد و حضور خود را حتی بدون ارتباط با شرطی اساسی و اصلی هم چون زیبایی باز هم توجیه خواهد کرد . این سکوت در واقع نوعی هویت است ، بنابراین هنر نیز هویتی با لذات دارد که حتی اگر به صورت زیبایی نمود نیابد باز هم هستی خویش را داراست . سکوت هستی است چیزی است که می خواهد باشد . آن چیزی است که از آن به عنوان خواست بودن و بیان شدن نیز تعبیر می شود سکوت وجود دارد اما حضور ندارد .نور سازنده ساده است و نور یعنی تجلی و حضور . از سوی دیگر نور دنیای پدیده هارا معرفی می کند و علاوه بر آن وسیله ای برای مشاهده جهان است و خود سرچشمه حقیقی ماده است .نور معرفت طبیعت با تمام قوانین پیچیده آن است کان در مورد نور می گوید تمام طبیعت نور است حتی سایه نیز متعلق به نور است، زیرا سایه از ماده حاصل می شود و ماده نیز از نور .لذا با توجه به اهمیت نور و حضور آن در کلیه فضاهای معماری به عنوان یک عنصر تجلی بخش و هویت بخش به فضا ما را برآن واداشت که نسبت به بررسی تاثیرگذاری نور در هویت بخشی به فضاهای معماری را مورد بحث و کنکاش قرار دهیماین پژوهش در زمره تحقیقات میدانی –کتابخانه ای به وسیله طرح پرسش نامه قرار دارد و با روش قیاسی انجام شده است ، همچنین جامعه آماری مورد پژوهش بناهای تاریخی استان چهارمحال و بختیاری می باشند و نتایج آن نشانگر این موضوع خواهد بود که فضاهایی دارای تنوع فضایی و حس تعلق می باشند که نور طبیعی در فضا به صورت متعادل وجود داشته باشد و این حضور نور باعث ایجاد هویت و روح بخشی فضاها می گردد که می توان نمونه های آن را در معماری سنتی ایران به تکرار مشاهده نمود
