با طراحی چارچوب Triangulation شواهد حسابرسی (Bell, Peecher, & Solomon, 2005; Peecher, Schwartz, & Solomon, 2007), ما به طور تجربی برای شرایط تست کردیم، اگر هرکدام،تحت هر صورت مالی حسابرسان ،ارزیابی مخاطرات فریبشان را مبتنی بر اینکه شاهد خارجی اخبار مثبت یا منفی در مورد عملکرد تجارت کلی ارائه می کند تغییر می کند . ما متمرکز بر شرایطی هستیم که در آن دو نوع از شاهد حسابرسی مدیر کنترلی – شاهدی از صورت مالی و شواهدی از ارزیابی نمایش اطلاعات داخلی از یک روند تجاری کلیدی – متناقض با شاهد خارجی است که اظهار می دارد که یک هدف تجاری کلیدی بدست نیامده است. مطابق چارچوب Triangulation ،چنین شاهد خارجی متناقض باید شک و تردید حسابرسان در مورد صحت شاهد مدیریت کنترلی را افزایش دهد و ارزیابی شان از مخاطره فریب را افزایش دهد.
یافته های تجربی دلالت بر این دارد که ارزیابی های حسابرسان از مخاطره فریب به صورت چشمگیری وابسته به این است که آیا شاهد خارجی حصول یک هدف تجاری کلیدی را رد می کند یا نه،ولی تنها زمانی که پیغام متناقض توسط دو نوع از شاهد داخلی ارائه شده اند . نکته مهم این است که حسابرسان زمانی که در انزوا هستند ،تکیه بر شاهد خارجی ندارد ،دو نوع از شاهد داخلی مدیریت کنترلی هردو مخاطره پایین فریب را اظهار می دارند. شکست حسابرسان برای استفاده شاهد به عنوان یک وسیله برای حصول اطمینان از صحت شاهد داخلی مدیریت کنترلی بیشتر سازگار با یک طرز فکر زود باوری است تا یک طرز فکر شک و تردیدی.