هدف این مقاله بررسی مفهوم افشا در گزارشگری مالی و دیدگاههای مختلف مرتبط با آن در ادبیات حسابداری است. افشای اطلاعات در صورتهای مالی یکی از مهم ترین ابزارهای مدیران جهت ارائه اطلاعات مربوط به عملکرد مالی شرکت به سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر افراد ذینفع محسوب می شود.تشکیل و توسعه شرکتهای سهامی و به دنبال آن تفکیک مالکیت از مدیریت باعث بروز مسائلی از قبیل تضاد منافع و عدم تقارن اطلاعاتی شده است. وجود تضاد منافع باعث طرح نظریه نمایندگی شده است که بر اساس آن، مدیران به عنوان نمایندگان سهامداران ممکن است به گونه ای عمل کنند یا تصمیمهایی را اتخاذ کنند که لزوما ًدر راستای حداکثر کردن ثروت سهامداران نباشد. بنابراین، باید سازوکار کنترلی یا نظارتی مناسبی برای حفاظت سهامداران در برابر تضاد منافع ایجاد شود. موضوع شفافیت صورتهای مالی و کیفیت افشای اطلاعات ارائه شده در آن، به عنوان یک راهکار عملی مورد توجه قرار گرفته است. نتایج این مقاله نشان می دهد که افشای اطلاعات مالی و توجه به افشای مسائلی از قبیل منابع انسانی، موارد زیست محیطی و توسعه پایدار می تواند نقش موثری در غنی شدن اطلاعات مالی ارائه شده توسط شرکت ها داشته باشد.