در اکثر فعالیت های سازمانی اعم از سازمان های تولیدی و خدماتی، تنها بخشی از فعالیت ها، زمان و هزینه مورد استفاده، ارزش افزوده واقعی را ایجاد می کند. کاهش و حذف اتلاف ها و تمرکز روی فعالبت های اصلی و تلاش در جهت حداکثر کارایی از حداقل منابع و به طور کلی حداکثر بهره وری، مفهومی است که "تفکر ناب" عنوان می شود. از سوی دیگر، پیچیدگی شرایط امروز به گونه ای است که محققان بر این باورند تنها راه بقای سازمان ها، یادگیری آن ها است.
در این مقاله تلاش شده است با بررسی ارکان تفکر ناب و یادگیری سازمان، تطبیق و ارتباط بین این دو مفهوم شناسایی شود. یافته های این پژوهش تشابه و نقاط مشترک دو مفهوم تفکر ناب و یادگیری سازمانی را تبیین می کند. با توجه به اهمیت این دو مفهوم برای سازمان ها در دنیای امروز این ارتباط می تواند مسیر جدیدی را در برابر سازمان ها قرار دهد.