در تصمیم¬گیری شرکت¬های تولیدی پیرامون میزان تولید و سطح موجودی کارخانه¬ها و انبارهایشان، در قالب یک مسئله برنامه-ریزی/کنترل تولید و موجودی بیان می¬گردد. پس از اتمام تولید، نوبت به عرضه محصولات به مشتریان می¬رسد. معمولاً مراکز توزیع رابط بین مشتریان و کارخانه¬های یک شرکت هستند. مدیران شرکت ابتدا محصولات را از طریق چند وسیله نقلیه به مراکز توزیع منتقل می¬کنند و سپس به سفارشات مشتریان پاسخ می¬دهند. تصمیم¬گیری پیرامون نحوه ارسال محصولات از کارخانه¬ به مراکز توزیع نیز به‌صورت یک مسئله حمل‌ونقل و یا مسیریابی بیان می¬شود. از ادغام دو مسئله قبل مسئله یکپارچه برنامه¬ریزی تولید-موجودی-مسیریابی (PIRP) حاصل می¬شود که جزء مسائل مهم در زنجیره تأمین به‌حساب می¬آید که در رده مسائل NP-hard قرار می¬گیرد. شرکت¬هایی که بتوانند PIRP متناظر با خود را به نحو بهتری مدل¬سازی و حل نمایند می¬توانند هزینه تمام¬شده محصولات خود را کاهش دهند و مزیت رقابتی بیشتری نسبت به شرکت¬های رقیب کسب کنند. امروزه، با توجه به سخت¬گیری¬های اعمال‌شده بر شرکت¬ها، آنها موظف‌اند علاوه بر بعد اقتصادی فعالیت¬هایشان، ملاحظات زیست‌محیطی را در تمامی فرایند¬های تولید تا عرضه رعایت کنند. فعالیت¬های حمل‌ونقل محصولات ازجمله مواردی است که برنامه¬ریزی مناسب برای آن می¬تواند هم¬زمان با جلوگیری از افزایش بیش¬ از حد هزینه¬ها، آلودگی¬های زیست‌محیطی هر صنعت را نیز به میزان فراوانی کاهش دهد. به‌عبارت‌دیگر می¬توان مسئله کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی را با مسئله PIRP ادغام کرد و مسئله برنامه‌ریزی تولید-مسیریابی-موجودی سبز (GPIRP) را برای هر شرکت تعریف نمود که هم¬زمان دو بعد اقتصادی و اجتماعی فعالیت های تولید و عرضه هر شرکت را مدیریت می¬کند. در این تحقیق این مسئله را به‌طور کامل تشریح می کنیم و به مدلسازی آن به‌صورت یک مسئله برنامه¬ریزی خطی آمیخته می¬پردازیم و آن را در ابعاد کوچک و بزرگ حل می نماییم.