پژوهش حاضر با هدف آموزش شيوه‌هاي نوين فرزندپروري به والدين و تأثير آن بر مهارت‌هاي حل مسئله اجتماعی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیۀ دانش‌آموزان دختر، پنجم و ششم مدارس ابتدایی دولتی عادی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 95 ـ 94 بود. در این پژوهش تعداد 120 دانش¬آموز با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و با انتساب تصادفی به دو گروه آزمایشی (60 نفر) و گواه (60 نفر) تقسیم شدند. سپس طی 10 جلسه آموزشی، والدین گروه آزمایشی به مدت سه ماه تحت برنامه فرزند پروری مورد آموزش قرار گرفتند و داده‌های پژوهش از طریق روش تحلیل کوواریانس چند متغیری موردبررسی قرار گرفت. برای جمع¬آوری اطلاعات از نسخه کوتاه فهرست تجدیدنظر شده حل مسئله اجتماعي (دزوریلا، نزو و میدو- الیوارس، 2004)، استفاده شد. نتایج طبق گزارش دانش‌ آموزان (شرکت‌کنندگان)، در مرحله پیش¬آزمون-پس‌آزمون (فاصله سه‌ماهه) نشان داد، در گروه آزمایشی، بین نمرات پیش‌آزمون- پس‌آزمون در تمامی زیر مقیاس‌های حل مسئله اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت به‌ طور کلی، آموزش فرزند‌پروری مبتنی بر روش حل مسئله به والدین، مهارت‌های حل مسئله، دانش‌آموزان را بهبود بخشیده است.