موضوع این مقاله نگرش به طلاق و عوامل مؤثر بر آن در شهر تهران است که پس از طرح مساله و تعاریف اولیه، با استفاده از نظریات دو رکیم و چشم اندازهای کارکردگرا، تعامل گرا و تبادلی چارچوب نظری تحقیق مشخص و تبیین نظری آن مطرح می گردد. سپس یافته های تحقیق مطرح می گردد که بر اساس آن، با افزابش دینداری و پای بندی به سنت ها ، نگرش به طلاق سخت گیرانه تر می شود و با افزایش سطح تحصیلات نگرش به طلاق سهل گیرانه تر می گردد. در پایان پیشنهاداتی منتج از یافته های تحقیق برای کاهش ایستار به طلاق عنوان می گرددروش تحقیق حاضر پیمایشی می باشد جامعه آماری کلیه زنان تهرانی سطح شهر تهران می باشد و نمونه آماری نیز 260 نفر از زنان متاهل تهرانی بصورت خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند هم چنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین رضایت از زندگی و نگرش مثبت به طلاق رابطه معکوس و معنی داری وجود داشته است.رابطه معکوس و معنی داری بین شاخص پای بندی به مذهب (679/0-) ، پای بندی به سنت (685/0-) با گرایش به طلاق مشاهده شده است ،هم چنین بین تضاد و کشمکش با همسر (485/0) ، تعداد وعده های غذایی صرف شده در منزل (671/0) ومیزان گرایش به طلاق نیز به ترتیب رابطه مثبت و منفی وجود داشته است به این معنا که با افزایش هرکدام از این شاخصها میزان گرایش به طلاق نیزکاهش پیدا می کند.