رضایت از زندگی، به عنوان يكي از مهم‌ترين نيازهاي رواني بشر، به دليل تأثيرات عمده‌اي كه بر شكل‌گيري شخصيت آدمي مجموعه زندگي انسان دارد، همواره ذهن انسان را به خود مشغول كرده است. با مطرح‌شدن روزافزون اهميت رضایت از زندگی در امر سلامتي روان وخوشبختي و همچنين تأثير آن در تقويت قواي رواني انسان، براي مقابله با پيچيدگي‌ها و مشكلات دنياي امروز، توجه و نظر محققان، انديشمندان وحتي عوام مردم نسبت به آن تغيير نموده است. تحقيقات نشان مي‌دهد كه رضایت از زندگی، صرف نظر از چگونگي به دست آوردن آن، مي‌تواند سلامتي جسماني را بهبود بخشد؛ افرادي كه از زندگی خود راضی هستند،احساس امنيت بيشتري مي‌كنند، آسان‌تر تصميم مي‌گيرند، داراي روحيه مشاركتي بيشتری هستند و نسبت به كساني كه با آنان زندگي مي‌كنند، بيشتر احساس رضايت مي‌كنند. در پژوهش حاضر محقق در پی آن است که با مطالعه نقش مديريت فرهنگي در افزايش رضايت از زندگي گامی کوچک در جهت ارتقای ان بردارد. بر اساس مطالعات، عوامل موثر بر این موضوع شامل عامل فردی، عامل اقتصادی و عامل اجتماعی می باشد. از این رو در پژوهش حاضر، با استفاده از پرسشنامه به گردآوری اطلاعات از 100 نفر از کارمندان شاغل در مدیریت فرهنگی هنری منطقه هفت تهران پرداخته می شود که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه استخراج گردید. در نهایت به روش توصیفی اطلاعات گردآوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و پیشنهاداتی در خصوص ارتقا نقش مدیریت فرهنگی در افزایش رضایت از زندگی به مدیران و مسئولین مربوطه داده شد که امید است مورد توجه دست اندرکاران قرار گیرد.