فضای ورودی مجموعه تاریخی سرهنگ‎آباد که در ابتدای جبهه غربی مجموعه پس از سردر حمام و برج نگهبانی سنگی قراردارد، به سبب عوامل مخل‎گوناگون دچار آسیب ‎های بسیار زیادی گردیده است، طرح حفاظت در این پژوهش پس از شناخت مواد و مصالح تشکیل‎دهنده، عوامل مخل‎ آسیب‎رسان و عارضه‎های موجود، با ارایه طرح‎های حفاظت و درمان طی سه مرحله: با تاکید برحداقل مداخله و پیشگیری آسیب دیدگی‎های احتمالی در آینده، حفظ اصالت (زیبایی‎ذاتی) فضا، بنا، زمان و مطابق با اصول و مبانی‎نظری قوانین مرمت می باشد. علی‎رغم بکارگیری «اصل بوم آورد» بودن بناهای تاریخی‎ در معماری ایرانی، متاسفانه در زمان معاصر شاهد استفاده از مواد و مصالح غیرمتعارف، ناهمگن، آسیب‎رسان و مغایر با اصول‎معماری ایرانی و مبانی‎نظری مانند: استفاده از سیمان و ... می‎باشیم، این مقاله برگرفته از بخش طرح حفاظت پایان نامه نگارنده و به صورت کیفی و براساس مطالعات کتابخانه‎ای - میدانی و مشورت با اساتید و کارشناسان، با هدف بیان طرح‎های حفاظتی مناسب و سازگار با مواد و مصالح و روش‎های سازه‎ای و احیا روش‎ها و بهره مندی استادکاران، هنرمندان، معماران و مرمت‎گران سنتی، درحال فراموش شدن انجام گرفته است؛ «نکته بسیار مهمی که از همان ابتدا در امر حفاظت باید بدان توجه گردد، چرا ما به سمت یک بنا یا یک اثر ارزشمند تاریخی جذب می‎شویم؟ نخست آن اثر دست‎آورد فکری خلق اثری، برمبنای زیبایی و بهره مندی است، دوم اینکه اثر دست‎آوردی خلاقانه، ماهرانه و شگفتی آفرین طراحان، تحت نظارت استادکاران سازنده آن است، که توسط نسل‎های آینده درک می‎شود و سوم اینکه ما با حس روح مکان ایجاد شده توسط سازندگان و همچنین بسیاری از کسانی که در آن بنا زندگی و کار کرده‎اند، (مالکان واقعی) جذب آن می شویم».
«از همین رو با توجه به اینکه بناها، بافت ها، محوطه ها و منظرهای تاریخی – معماری سندهایی گویا از تاریخ، سطح آگاه مندی، علم و توانمندی افراد، آشنا بودن با علوم و فنون، و سطح و اندازه علم، آشنایی و آگاهی از رویدادهای مختلف رخ داده در لایه های تاریخی در ارتباط با بنای تاریخی لازم است» (محب علی، 1382: 81).