عدالت فضایی از مباحثی است که در سال هاي اخیر در میان برنامه ریزان و جغرافی دانان اهمیت ویژه اي یافته است. و به معنی توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهري براي رسیدن به جامعه اي متوازن و یکی از رهیافت هاي عدالت اجتماعی است. ازجمله عواملی که باید در راستای عدالت فضایی در برنامه ریزي شهري مورد توجه قرار گیرد، توزیع مناسب کاربري ها و خدمات شهري و به کارگیري صحیح آنها در نواحی شهری است. زیرا توزیع غیرعادلانه آن ها به بحران هاي اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی در شهر منجر خواهد شد. بنابراین ضرورت دارد تا توزیع خدمات و امکانات در فضای هر شهری مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این پژوهش تحلیل توزیع خدمات عمومی در نواحی شهری ار منظر عدالت فضایی در شهر زابل است. از نظر روشناسی پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی است و براساس ماهیت از نوع توصیفی- موردی و تحلیلی است. در گرداوری داده ها از روش های کتابخانه ای و اسنادی و میدانی استفاده شده است در تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ترکیبی و مدل های ضریب انتروپی ، تاپسیس و مدل تحلیل شبکه استفاده شده است. از نتایج ان می توان شکل گیری دوگانگی در فضای شهر زابل، توزیع نامتوازن خدمات شهری و غیره اشاره کرد.