توزیع متوازن فضایی خدمات در فضای شهری و دستیابی برابر شهروندان به آن‌ها مترادف با عدالت اجتماعی است. خدمات شهری ساختار دهنده‌ی شکل و ماهیت کالبدی، اجتماعی و فضایی شهر می‌باشند، توزیع نامتوازن آن‌ها در شهر، تأثیر جبران‌ناپذیری بر ساختار، ماهیت شهر و جدایی گزینی طبقاتی دارد و مدیریت شهری را با چالش‌های جدی روبرو می‌کند. ناکارآمدی سیاست‌های فضایی و مدیریتی در مقیاس شهر و فرا شهری باعث شکل گیری نابرابری فضایی در شهرها شده است و این مهم‌ترین مشکل شهر های امروز است. هدف از این پژوهش تحلیل فضایی توزیع خدمات شهری از منظر عدالت اجتماعی در شهر نجف‌آباد است. ازنظر روش شناسی بر اساس ماهیت از نوع توصیفی _موردی و تحلیلی است. بر اساس هدف از نوع کاربردی است. در گرد آوری اطلاعات از روش های اسنادی، کتابخانه‌ای و میدانی، و ابزار های مشاهده و پرسشنامه استفاده‌شده است. در تجزیه‌وتحلیل داده ها از مدل های شاخص توسعه انسانی (HDI) و AHP در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به‌صورت ترکیبی و منطق بولین استفاده‌شده است. از نتایج آن می‌توان عدم تعادل در توزیع خدمات شهری در شهر نجف‌آباد، به وجود آمدن دوگانگی در فضای شهر و بالابود نسبت فضاهای با سطح برخورداری پایین در شهر نجف‌آباد اشاره نمود.