عدالت فضایی و دسترسی مردم به نیازهاي اساسی خود در شهر اهمیت بسیار زیادي داشته و مکان گزینی کاربری‌های شهری در جهت افزایش کارایی کاربری‌های شهری، توجه به ساماندهی و توزیع مناسب این فضاها امري ضروري مي باشد. از آنجا که پارک ها از جمله کاربری های مهم و حیاتی جهت حفظ محیط زیست شهری محسوب مي شوند، این تحقیق با هدف شناسائي مكان هاي بهينه براي احداث و توسعه پارک‌ها با استفاده از منطق فازی و تکنیک چند معیاره و سیستم پشتیبان تصمیم‌گیری(SDSS) در شهر قزوين اجرا شده است. روش به کار گرفته ‌شده شامل استفاده از توابع عضویت فازی، توابع همپوشانی فازی و ارزیابی چند معیاره مکانی و قابلیت‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی مي باشد. در این راستا معیارهایی متناسب با مکان گزینی پارک ها انتخاب شد و به فرمت قابل ‌تبدیل در GIS برای اعمال مدل و انجام تحلیل‌های فضایی آماده شدند. به‌منظور الگوسازی، هرکدام از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آن‌ها، به روش فاصله اقلیدسی فاصله سازی شد. این لایه‌ها با توابع عضویت فازی Small-Large بسته به هدف استانداردسازی فازی شدند. سپس پرسشنامه فرایند سلسله مراتبی (AHP) با نظرات کارشناسان تکمیل شد و در نرم‌افزار Expert Choice وزن هر یک از لایه‌های اطلاعاتی محاسبه شد. درنهایت با به‌کارگیری توابع همپوشانی فازی AND و OR و GAMA و مدلAHP وزن دهی با مقایسه زوجی نقشه‌های معیار با یکدیگر تلفیق شدند و مکان هاي بهینه برای استقرار پارک ها تعیین شدند. نتایج تحقیق نشان داد روش AHP، دارای دقت بالاتری نسبت به توابع همپوشانی فازی AND و OR و GAMA بوده است و تابع همپوشانی GAMA در میان سه تابع همپوشانی فازی بکار گرفته‌شده دارای بالاترین دقت بوده است.