پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مثبت درمانی بر امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی در بیماران ایدزی، انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به ایدز مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان بابل در شش ماه نخست سال 4931 به تعداد 87 نفر بود که به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس، 02 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که با گمارش تصادفی، 42 نفر در گروه آزمایش و 42 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری، شامل پرسشنامه های امید به زندگی اشنای در و همکاران ( 4334 ) و بهزیستی روان شناختی) ریف ( 0220 بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی )محاسبه میانگین و انحراف معیار( و استنباطی )آزمون تحلیل کوواریانس ( ANCOVA )( از طریق برنامه نرم افزاری (IBM SPSS 23) بود. یافته ها نشان داد که روش مثبت درمانی بر امید به زندگی و ابعاد آن )تفکر عاملی و تفکر راهبردی( در بیماران مبتلا به ایدز تاثیر دارد. همچنین، روش مثبت درمانی بر بهزیستی روان شناختی و ابعاد آن )پذیرش خود، تسلط بر محیطی، ارتباط مثبت با دیگران، داشتن هدف در زندگی، رشد شخصی و استقلال( در بیماران مبتلا به ایدز تاثیر دارد.