هدف و زمینه: این مقاله مروری جامع، با هدف بررسی پتانسیل پوشیدنی‌های هوشمند (Smart Wearables) در شناسایی زودهنگام عوارض قلبی (کاردیوتوکسیسیتی) ناشی از درمان‌های سرطان (شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و داروهای هدفمند) نگاشته شده است. کاردیوتوکسیسیتی یک عارضه جانبی جدی و بالقوه کشنده درمان‌های سرطان است که می‌تواند منجر به نارسایی قلبی، آریتمی‌ها و سایر مشکلات قلبی-عروقی شود. تشخیص زودهنگام این عوارض برای مداخلات به موقع و بهبود نتایج بیماران حیاتی است. پوشیدنی‌های هوشمند با قابلیت پایش مداوم پارامترهای فیزیولوژیکی، ابزاری امیدوارکننده برای نظارت از راه دور و شناسایی علائم اولیه کاردیوتوکسیسیتی ارائه می‌دهند.
روش‌شناسی: این مقاله به صورت مروری تحلیلی با استناد به مطالعات بالینی، آزمایشگاهی، مقالات مروری سیستماتیک و گزارش‌های فنی منتشر شده در پایگاه‌های داده علمی معتبر نظیر PubMed، Scopus، Web of Science و ResearchGate تا جولای ۲۰۲۵ انجام شده است. جستجو با کلمات کلیدی شامل "Smart Wearables", "Wearable Technology", "Cardiotoxicity", "Cancer Treatment", "Early Detection", "Cardiac Monitoring", "Heart Rate Variability", "ECG", "Biosensors", و "Artificial Intelligence in Cardio-Oncology" صورت گرفت. مقالات مرتبط که به بررسی کاربرد پوشیدنی‌ها در پایش قلبی-عروقی بیماران انکولوژی و تشخیص کاردیوتوکسیسیتی می‌پرداختند، انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: پوشیدنی‌های هوشمند (شامل ساعت‌های هوشمند، پچ‌های ECG و حسگرهای زیستی) قادرند طیف وسیعی از پارامترهای قلبی-عروقی و فیزیولوژیکی مرتبط با کاردیوتوکسیسیتی را به صورت پیوسته و غیرتهاجمی پایش کنند. این پارامترها شامل ضربان قلب، ریتم قلب (از طریق ECG تک لید)، تغییرپذیری ضربان قلب (HRV)، کیفیت خواب و سطوح فعالیت بدنی هستند. استفاده از هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشین (ML) در تحلیل داده‌های حجیم جمع‌آوری‌شده توسط پوشیدنی‌ها، امکان شناسایی الگوهای ظریف و پیش‌بینی‌کننده کاردیوتوکسیسیتی را قبل از بروز علائم بالینی فراهم می‌آورد. این فناوری پتانسیل بهبود ارزیابی خطر، نظارت در زمان واقعی و شخصی‌سازی مراقبت‌ها را دارد. با این حال، چالش‌هایی نظیر استانداردسازی داده‌ها، اعتباربخشی بالینی، مسائل رگولاتوری و حریم خصوصی، و قابلیت پذیرش بیماران همچنان نیازمند بررسی هستند.
نتیجه‌گیری و پیامدها: پوشیدنی‌های هوشمند ابزاری با پتانسیل تحول‌آفرین در حوزه کاردیو-انکولوژی برای شناسایی زودهنگام کاردیوتوکسیسیتی ناشی از درمان‌های سرطان هستند. این فناوری می‌تواند با فراهم آوردن پایش مداوم و از راه دور، امکان مداخلات زودهنگام را فراهم کرده و به طور قابل توجهی نتایج بالینی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی را بهبود بخشد. برای ادغام کامل این ابزارها در عمل بالینی، تحقیقات بیشتر برای اعتبارسنجی الگوریتم‌ها، بهبود قابلیت اطمینان دستگاه‌ها و توسعه مدل‌های مراقبتی جامع مبتنی بر داده‌های پوشیدنی ضروری است.