هدف از تحقیق حاضر ارزیابی موانع مدیریتی اماکن ورزشی خصوصی سازی شده در شهر تهران بوده است. این تحقیق از نوع تحلیلی- پیمایشی است که به روش میدانی انجام خواهد شد. تحقیق حاضر با توجه به هدف تحقیق از نوع کاربردی است. این تحقیق براساس زمان اجرا از نوع تحقیقات حال نگر می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه مدیرانی که در تأسیس اماکن ورزشی، سرمایه گذاری خصوصی و اداره آن فعالیت داشتند یا افرادی که این اماکن را از بخش خصوصی یا دولتی اجاره نموده اند می باشند. با توجه به حجم نامحدود جامعه آماری، با توجه به جدول مورگان، نمونه تحقیق حاضر 384 نفر از مدیران انتخاب می¬شوند. در این پژوهش به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است که به بررسی روایی و پایایی آن پرداخته می شود. در پایان جهت تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل کولموگراف اسمیرنوف، تحلیل عاملی اکتشافی و پیرسون و فریدمن جهت رتبه بندی استفاده می شود. یافته ها نشان داد که متغیرهاي فقدان‌ برنامه‌ ریزي راهبردي براي خصوصی‌ سازي اماکن‌ ورزشی‌، دنبال‌ کردن‌ منافع‌ اقتصادي و سود توسط‌ مدیران‌ اماکن‌ ورزشی‌، عدم‌ تدوین‌ روش‌ هاي مناسب‌ خصوصی‌ سازي اماکن‌ ورزشی‌، محروم‌ شدن‌ بخش‌ کم‌ درآمد جامعه‌ از خدمات‌ اماکن‌ ورزشی‌ خصوصی‌، و اجرا و نظارت‌ نامناسب‌ در ساخت‌ اماکن‌ ورزشی‌ توسط‌ دولت‌ و واگذاري آن‌ به‌ بخش‌ خصوصی‌ به‌ ترتیب‌ مهمترین‌ ضعف‌ ها در خصوصی‌ سازي و واگذاري مدیریت‌ اماکن‌ ورزشی‌ شهر تهران‌ بودند.