هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر نوع تمرین مقاومتی (هایپرتروفی و استقامت عضلانی) بر فشار خون و برخی شاخص‌های بیوشیمیایی در بدنسازان با تیپ‌های بدنی مختلف بود. پژوهش به صورت نیمه‌تجربی با شرکت ۶۰ بدنساز مرد در سه تیپ بدنی اکتومورف، مزومورف و اندومورف انجام شد. شرکت‌کنندگان به دو گروه تمرین هایپرتروفی و استقامت عضلانی تقسیم شدند و به مدت هشت هفته تحت برنامه‌های تمرینی مشخص قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تمرینات استقامت عضلانی به طور معناداری فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، شاخص‌های التهابی مانند اینترلوکین-۶ و آسیب عضلانی (کراتین‌کیناز) را کاهش داد و پروفایل متابولیکی بهتری ایجاد کرد. همچنین، تیپ بدنی نقش مؤثری در شدت پاسخ‌های فیزیولوژیکی ایفا کرد؛ بدنسازان اندومورف پاسخ‌های کندتر و شدیدتری داشتند در حالی که اکتومورف‌ها بهترین تطابق را با تمرینات نشان دادند. یافته‌های این مطالعه تأکید می‌کند که انتخاب نوع تمرین مقاومتی باید با توجه به تیپ بدنی و اهداف فردی صورت گیرد تا ضمن بهبود عملکرد، سلامت ورزشکار حفظ شود. این پژوهش می‌تواند راهنمای مناسبی برای طراحی برنامه‌های تمرینی شخصی‌سازی شده و بهینه در بدنسازان باشد.