ورزش مدارس به‌عنوان یکی از ارکان اصلی نظام آموزشی، نقش مهمی در توسعه جسمانی و روانی دانش‌آموزان و معلمان ایفا می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر عوامل روانی دانش‌آموزان و معلمان بر عملکرد ورزش مدارس و ارائه کاربردهای مدیریتی و آموزشی انجام شد. پژوهش از نوع آمیخته (کیفی و کمی) با رویکرد اکتشافی متوالی بود. در بخش کیفی، ۱۷ مصاحبه عمیق با اساتید مدیریت ورزشی، مدیران آموزش‌وپرورش، و معلمان تربیت‌بدنی انجام شد تا عوامل روانی کلیدی شناسایی شوند. در بخش کمی، پرسشنامه‌ای با ۲۲ گویه در قالب پنج شاخص (عوامل روانی دانش‌آموزان، رشد و یادگیری، برنامه‌ریزی، عوامل روانی معلمان، و ارتباطی) طراحی و میان ۲۲۴ نفر از معلمان تربیت‌بدنی، مدیران مدارس، و اساتید توزیع شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای Max QDA، SPSS (نسخه ۲۴)، و Smart PLS (نسخه ۲.۰) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که عوامل روانی دانش‌آموزان (اضطراب، استرس، افسردگی، وسواس، پرخاشگری، کنترل هیجانات) با ضریب مسیر ۰.۸۵۵ و عوامل روانی معلمان با ضریب مسیر ۰.۶۸۷ مهم‌ترین نشانگرهای عملکرد روان‌شناختی هستند. این عوامل می‌توانند از طریق کاهش استرس، افزایش انگیزه، و بهبود تعاملات به ارتقای عملکرد ورزش مدارس کمک کنند. مدیران آموزشی می‌توانند با تمرکز بر آموزش مهارت‌های روان‌شناختی، برنامه‌ریزی استراتژیک، و تقویت ارتباطات، عملکرد ورزش مدارس را بهبود بخشند. پیشنهاد می‌شود در تحقیقات آینده، تأثیر مداخلات مبتنی بر این عوامل بررسی شود.