شعرای ایرانی با استفاده از ابداعات و استعداد‏های بالقّوه که در شعر ایجاد کرده¬اند توانسته¬اند زبان فارسی را غنی¬تر بکنند و در به وجود آوردن بسترهای اجتماعی و فرهنگی نقش موثری را ایفا کنند. از نظر ساخت‏گرایان هنجارگریزی یکی از اصلی¬ترین و موثرترین روش‏های برجستگی‏سازی و آشنایی‏زدایی در شعر است که بسیاری از شاعران کلاسیک و معاصر از آن استفاده کرده¬اند. برابر همین امر فروغ فرّخ‌زاد از آن دسته از شعرایی است که از روش¬ها و مُتدهای شعر نو برای آفرینش آثار خود بی¬بهره نبوده است و توانسته در سایة هنجارگریزی مسائل پیرامون خود را به نظم بکشد و حتّی در بسیاری موارد خاطرات دوران کودکی و حتّی زمان حاضر خود را با زبانی زیبا به تصویر بکشد؛ البتّه آنچه حائز اهمیت است او توانسته در بسیاری ا ز موارد تصویر سازی¬های بسیار زیبایی ارائه کند که گویی خواننده آن لحظه را زندگی کرده است؛ شاعر گاهی از صبر می¬گوید و گاه از سرگردانی داد سخن سر می¬دهد و گاه با تکرار آوایی خوش را می¬آفریند و زمانی با به کار بردن زبان محاوره¬ای سبکی خاص در سرایش شعر به خود اختصاص می¬دهد.