توجه شاعران به اشعار یکدیگر و تاثیر پذیری آن‌ها از هم از دیرباز موجب آفرینش اشعار بسیاری شده است. نظیره گویی، نقیضه سرایی و تضمین از صنایعی هستند که در نتیجۀ این تاثیرپذیری‌ها به وجود آمده‌اند. صائب تبریزی شاعری است که بیش از هر شاعر دیگری به اشعار شاعران گذشته و هم عصر خود توجه داشته است. از ویژگی‌های شعری صائب این است که غزل‌های بسیاری از دیگر شاعران را اقتفا کرده و نام ایشان را در بسیاری از غزل‌های خود آورده است. در این پژوهش با بررسی همۀ غزل‌های صائب(نزدیک هفت هزار غزل) نام شاعرانی را که او در غزل‌هایش از آن‌ها نام برده است بر شمرده‌ایم که به سبب فراوانی آن‌ها خود می‌تواند تذکره گونه‌ای برای شناخت و معرفی شاعران معاصر او باشد. همچنین چگونگی قضاوت صائب دربارۀ هنر شاعری بسیاری از شاعران هم عصرش را بیان کرده‌ایم.