گلستان سعدی به عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات فارسی، دارای متونی عربی است که تحلیل آنها از منظر زبان فارسی می‌تواند به شناخت دقیق‌تر جایگاه این متون در ساختار کلی اثر کمک کند. این پژوهش با تمرکز بر متون عربی گلستان، به بررسی تطبیق این متون با ساختار زبان فارسی می‌پردازد و نحوه استفاده سعدی از عناصر فارسی در ترجمه، تفسیر، و تلفیق با زبان عربی را تحلیل می‌کند.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ساختار زبانی این متون از جنبه‌های نحوی، واژگانی، و بلاغی مورد بررسی قرار گرفته و تأثیرپذیری آنها از زبان فارسی در قالب‌های دستوری و سبک بیانی ارزیابی می‌شود. همچنین این پژوهش به چرایی و چگونگی کاربرد جملات عربی در متون فارسی می‌پردازد
نتایج نشان می‌دهد که سعدی با درک عمیق از هر دو زبان، توانسته است متون عربی را به گونه‌ای در بافت فارسی گلستان بگنجاند که هماهنگی زبانی و مفهومی میان دو بخش حفظ شود.
این پژوهش می‌تواند گامی مؤثر در تحلیل پیوندهای زبانی فارسی و عربی در آثار کلاسیک ادبیات فارسی باشد.