مرصاد العباد تالیف نجم الدین رازی یکی از آثار عرفانی ارزشمند قرن هفتم است.کتاب در فصول خود بین نثر مرسل و فنی به نحوی شناور است که ضمن غنی بودن ازآیات قرانی و احادیث و روایات از ویژگی های نثر مرسل نیز برخورداراست و درک بهتری را برای خواننده مهیا می کند.این جستار توصیفی جایگاه جملات عربی در مرصادالعباد را می کاود و به این پرسش پاسخ می دهد که جایگاه جملات عربی در ساخت نحوی کتاب چگونه است. هرچند که می توان جملات عربی را در فارسی به شکل های مرتبط یا نامرتبط نحوی در متون گوناگون یافت اما یافته های این جستار نشان می دهند که جملات عربی به کاربرده شده در مرصادالعباد با درامیختگی کامل و ارتباط نحوی صحیح در جملات فارسی قرار گرفته اند. متن دارای ویژگی های نثر فنی نیز هست و حلاوت و معنای متن با استفاده از این جملات نه تنها دچار نقصان نشده بلکه غنی تر هم شده است به نحوی که در غیاب این جملات شورانگیزی ومعنا دچار آسیب می شوند و می توان گفت مولف در به کارگیری جملات عربی درین کتاب نسبت به حفظ زبان فارسی که زبان اصلی آن است وفاداری خود را با قرار دادن جملات عربی در جایگاه مناسب (مانند جملات فارسی) و با بسامد متعارف نشان داده است.