وطن خواهی در هر انسانی به طور طبیعی وجود دارد . شورانگیز ترین مهر ، دلدادگی به زادگاه است . و این مسئله وطن خواهی در آثار بسیاری از شاعران ،به شکل گوناگونی دیده میشود. این مقاله به شیوه ی تطبیقی و به روش تحلیل توصیفی دیدگاه دو شاعر بزرگ ملک الشعرای بهار ارسی زبان و نزار قبانی عرب زبان است بررسی میکند . تا به پاسخ این پرسش برسد که چه ویژگی و تفاوت و شباهتهایی در اشعار این دو شاعر بزرگ وجود دارد ؟این دو شاعر بزرگ، ازادی وطن را دغدغه اصلی کار خود قرار داده بودند و نام وطن همیشه در اشعار انها جاری بوده است.هردو شاعر عزیز ،غم و دردی مشترک در روح و قلبشان رخنه کرده بود .ملک الشعرای بهار عاشقانه وطن را میپرستیده و مردم را به مبارزه برای ازادی دعوت میکرده است . نزار هم از اینکه از پیشینه ی وطنش چیزی باقی نمانده است احساس شرم میکند و با غمی فراوان شعر میگوید.