زمینه: طب سنتی فارسی (TPM) دارای پیشینه‌ای غنی است و از دوران باستان گیاهان متعددی با فعالیت‌های سقط‌آور یا قاعده‌آور معرفی کرده است. با این حال، بسیاری از این گیاهان در پزشکی مدرن ناشناخته مانده‌اند و تعداد کمی از مطالعات برای توصیف اثربخشی و ایمنی آن‌ها انجام شده است. این گیاهان ممکن است در مدیریت سقط ناقص مفید باشند و نسبت به عوامل شیمیایی عوارض جانبی کمتری داشته باشند. این مرور، این گیاهان و کارایی بالقوه‌ی آن‌ها در پیوند میان طب سنتی و مدرن را معرفی کرده و پیشنهاداتی برای مطالعات بیشتر ارائه می‌دهد.
روش بررسی: راهبرد جستجوی این مطالعه مروری روایی در دو مرحله انجام شد. نخست، گیاهان دارویی با فعالیت سقط‌آور یا قاعده‌آور که برای مدیریت سقط‌های ناقص یا بقایای محصولات بارداری استفاده می‌شدند، در معتبرترین متون TPM شامل "قانون در طب"، "تحفة المؤمنین" و "مخزن‌الادویه" جستجو و استخراج شدند. در مرحله‌ی بعد، پایگاه‌های داده‌ی الکترونیکی مانند PubMed، Scopus، Web of Science و Google Scholar با استفاده از همان کلمات کلیدی و نام گیاهان دارویی در بازه‌ی زمانی ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۱ مورد جستجو قرار گرفتند. گیاهان مشترک بین جستجوی دستی و الکترونیکی شناسایی و به‌طور مختصر توصیف شدند.
یافته‌ها: در متون TPM، ۸۸ گیاه با فعالیت سقط‌آور شناسایی شد که از این میان، ۴۷ گیاه برای مدیریت سقط‌های ناقص یا بقایای محصولات بارداری استفاده می‌شدند. همچنین، در جستجوی پایگاه‌های داده‌ی الکترونیکی، ۱۴ گیاه با فعالیت سقط‌آور یا قاعده‌آور یافت شد. از میان آن‌ها، شش گیاه شامل کنجد (Sesamum indicum L.)، مر (Commiphora myrrha)، حنا (Lawsonia inermis L.)، جووشیر (Opopanax chironium L.)، شترج یا استومبگ (Plumbago rosea) و افل (Juniperus sabina) با نتایج جستجوی دستی همپوشانی داشتند. فعالیت سقط‌آور یا قاعده‌آور و خواص تمامی این ۱۴ گیاه مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: خواص بسیاری از گیاهان سنتی با فعالیت سقط‌آور در پزشکی مدرن ناشناخته است؛ لذا نباید در زنان باردار استفاده شوند. با این وجود، این گیاهان ممکن است پتانسیل ورود به پزشکی مدرن را داشته باشند. شناسایی فارماکولوژی و مکانیزم‌های عمل آن‌ها می‌تواند در معرفی این گیاهان به‌عنوان جایگزین‌های بالقوه‌ی عوامل شیمیایی در مدیریت سقط‌های القاشده یا ناقص با عوارض جانبی کمتر مفید باشد.