به منظور ارزیابی تأثیر کودهای زیستی بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) تحت تنش کم¬¬آبی آزمایشی در گلخانه‌ی پژوهشی دانشگاه یاسوج در سال ۱۳۹۹ به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه‌ی کاملاً تصادفی با ۳ تکرار به اجرا در آمد. عامل اول شامل رژیم آبیاری در ۳ سطح (آبیاری پس از۲۰،4۰ و ۶۰ درصد تخلیه رطوبتی) و عامل دوم، کود زیستی در ۴ سطح (شاهد، قارچ میکوریزا آرباسکولارگونه Funneliformis moseae، باکتری Bacillus subtilisو قارچ+باکتری) بود. فاکتورهای مورد بررسی شامل صفات فیزیولوژیک (پرولین، قندهای محلول، پروتئین محلول برگ، محتوی نسبی آب و آنزیم¬های آنتی-اکسیدانی (کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دسموتاز)) و وزن خشک اندام هوایی بود. نتایج مقایسه میانگین داده¬ها نشان داد که با افزایش سطوح کم¬آبی از 20 به 60 درصد تخلیه رطوبتی در خاک، فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانی، پرولین، قند محلول افزایش و سایر صفات مورد مطالعه کاهش یافت. استفاده از قارچ میکوریزا و باکتری نسبت به عدم کاربردشان مثبت ارزیابی شد به طوری¬که در هر سه سطح رژیم آبی در صفات مورد بررسی، بیشترین میزان این صفات، از تیمار تلفیقی این دو کود زیستی به دست آمد. تلقیح با قارچ میکوریزا از طریق افزایش توان فتوسنتزی گیاه سبب افزایش بیوماس قسمت¬های هوایی نسبت به شاهد شد. براساس نتایج به دست آمده، هر چند با کاهش میزان آب مصرفی و به¬تبع آن بروز تنش کم¬آبی از عملکرد ماده خشک در گیاه کاسته شد، اما با به¬کـارگیری کـود زیستی و تأثیر مثبت این کودها به¬ ویژه در سطوح بالای کم¬آبی تا حدی از بروز اثرات سوء تنش بر عملکرد تولیدی این گیاه کاسته شد.