یادگیری تجربی، که بر تجربه مستقیم و تعامل فعال فراگیران با محیط پیرامون تأکید دارد، یکی از روش‌های مؤثر در ترویج اخلاق و معنویت در میان دانشجویان محسوب می‌شود. این پژوهش به بررسی تأثیر این روش در آموزش فقه و مبانی حقوق اسلامی پرداخته است. هدف این تحقیق، بررسی تأثیر یادگیری تجربی بر ترویج اخلاق و معنویت در میان دانشجویان فقه و حقوق اسلامی و ارائه مدل‌های کاربردی برای پیاده‌سازی این روش آموزشی در این حوزه است. این تحقیق با استفاده از روش‌ توصیفی تحلیلی به بررسی تاثیر یادگیری تجربی در ترویج اخلاق و معنویت پرداخته و از منابع مختلف علمی و تجربیات میدانی بهره گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که یادگیری تجربی می‌تواند به عنوان یک روش موثر در ارتقای فهم و درک دانشجویان از مفاهیم اخلاقی و معنوی عمل کند. این روش با فراهم آوردن فرصت‌های عملی و مشارکت فعال، به تقویت مهارت‌های تحلیلی، همکاری و تعامل دانشجویان کمک می‌کند و زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا دانشجویان مفاهیم پیچیده فقهی و حقوقی را به صورت عملی تجربه کنند. پیشنهاد می‌شود که دانشگاه‌ها کارگاه‌های عملی و شبیه‌سازی محاکم شرعی، بازدیدهای میدانی از دادگاه‌ها و مراکز حقوقی، و پروژه‌های خیریه و خدمات اجتماعی را برای دانشجویان برگزار کنند. همچنین، پژوهش‌های بیشتری باید به بررسی تاثیرات بلندمدت یادگیری تجربی بر دانشجویان و مطالعه تطبیقی این روش در حوزه‌های مختلف فقه و حقوق اسلامی بپردازند.