پرخاشگری یکی از مشکلات رفتاری است که در دوره کودکی بروز یافته و می تواند به همدلی با دیگران آسیب جدی وارد کند. آن چه که از پرخاشگری در نگاه اول به ذهن مان خطور می کند رفتاری نامعقول، خود خواهانه و حاکی از یک تصمیم هیجانی و اشتباه است؛ اما پرخاشگری صرفا نشان دهنده ی رفتار غیر منطقی و همراه با پشیمانی و دردسر نیست. هدف این پژوهش، بررسی رابطه تداعی ضمنی و آشکار پرخاشگری با قلدری و گسست اخلاقی نوجوانان پسر متوسطه شهر یاسوج بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش ‏آموزان پسر ۱۲ تا 20 ساله شهر یاسوج در مقطع متوسطه بود که تعداد 330 دانش‏آموز از چندین دبیرستان پسرانه با استفاده ار فرمول کوکران و به روش نمونه‏ گیری خوشه‏ ای در سال تحصیلی 1402-1401 انتخاب شدند. برای جمع ‏آوری داده‏ های پژوهش نیز با استفاده از پرسشنامه قلدری ایلی‏نویز (اسپلیج و هالت، ۲۰۰۱)، چک لیست علاِئم بالینی Scl-90 (دراگوتیس، لیپمن و کوی، ۱۹۷۳، پرسشنامه گسست اخلاقی نورنبرگ و جانگرت (۲۰۱۴) و آزمون تداعی ضمنی (IAT) بر اساس مدل گرینوالد و همکاران (۱۹۹۸) جمع‏ آوری شدند. داده‏ ها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادند که بین تداعی ضمنی و آشکار پرخاشگری با قلدری و گسست اخلاقی نوجوانان پسر متوسطه شهر یاسوج رابطه معناداری وجود دارد. یافته ‏ها همچنین نشان داد که تداعی آشکار و ضمنی پرخاشگری می‌توانند رفتار قلدری و گسست اخلاقی را با اطمینان پیش‏ بینی نمایند (0001/0≥p ). این نتایج تایید کنندة نقش تداعی‏‏های ضمنی و آشکار در عرصه بالینی است؛ و در شناخت بهتر رفتار قلدری کمک می‏نماید تا در تدوین برنامه ‏های آموزشی و مداخله‏ های روانشناختی مورد ملاحظه قرار گیرد.