نگاه ساختاری به آثار ادبی به سبب بررسی عناصر درون متنی و کشف الگوی پیوند آنها، زمینه های دریافت شایسته تر از ماهیت ادبیات را فراهم می آورد و با ارائه ی شگردهای خلق آثار برتر ادبی می تواند به گسترش الگوهای پردازش اثر ادبی کمک کند. گروهی از منتقدان ساختارگرا به فرمهای روایی و بررسی عناصر داستان و قوانین ترکیب آنها پرداخته اند. از جمله «تزوتان تودوروف» و «کلود برمون» با ابداع نظام های مبتنی بر نمایش شکل واره ای برای روایت، هر یک طرحی، بر پایه ی چگونگی روابط بین کوچک ترین واحدها پیشنهاد می کنند. در پژوهش حاضر طرح دو حکایت از بوستان سعدی به عنوان یکی از اجزاء تشکیل دهنده ی آنها، بر اساس الگوهای این ساختارگرایان، بررسی و تحلیل شده است. هدف این پژوهش شناساندن هر چه بهتر نظریات تودوروف و برمون و بررسی ميزان انطباق حکایاتی از بوستان با پژوهش های آنان و تحليل ساختاری آن حکایات بر پايه آن نظريات است. روش تحقيق كتابخانه اي و تحليلي است و نشان مي دهد که ساختار روایی حکایات بوستان با نظریات ساختارگرايان مورد بحث منطبق است.