کودکان و نوجوانان مهمترین سرمایه انسانی هر جامعه بشمار می روند که فرایند رشد و تعلیم و تربیت شان بسیار حساس و نیازمند توجه دائم و برنامه ریزی هایی اصولی از جانب سکّان داران تعلیم و تربیت جوامع است. پیشرفت علم و تکنولوژی علی رغم فرصت ها و سهولت هایی که در فرایند تعلیم، تربیت و رشد کودک و نوجوان رغم زده است، قطعا آگاه هستیم که در عصر حاضر تهدیدات و آسیب هایی را نیز متوجه کودکان و نوجوانان کشور کرده است. از جمله ی حوزه های آسیب دیده؛ زبان و ادبیات ملی و رنگ باختن آن در میان قشر کودک و نوجوان است. از همین جهت صاحب نظران در تلاش اند تا به کمک حوزه هایی همچون الهیات، روانشناسی و ادبیات؛ ابتدا خود این حوزه ها را در جامعه احیا کنند و سپس از نقش های تربیتی و روان درمانی شان در میان کودکان و نوجوانان بهره ببرند.