موضوع مقاله¬ شعر¬رودکی وصنایع بدیعی و بیانی است رودکی سمرقندی، بزرگترین قصیده¬سرای دوران سامانی و پدر شعر فارسی به حساب می¬آید. سروده¬های فراوان وی که مقدار کمی از آن باقی مانده¬ به سبک خراسانی یا ترکستانی، همراه با زیبایی¬ها و خلاقیت¬های بدیعی و بیانی است. در این مقاله به نحوه¬ی کاربرد و چگونگی صنایع و آرایه¬های ادبی سروده¬های دیوان رودکی پرداخته شده وبه نمونه-هایی از بهره¬گیری¬های این شاعرنابغه دوران خویش، از علم بدیع وبیان در اشعارش اشاره شده است و و در پایان به این نکته اشاره دارد که این شاعر شهیر از اغلب آرایه¬های زیبای بدیع به خوبی استفاده کرده است و در مقوله بیان، تشبیه¬های فراوان و هنرمندانه و استعاره و کنایه¬های بسیار کم دارد.