این پژوهش با هدف مقایسه ی شادکامی و امید به زندگی آموزگاران زن و کارکنان زن شبکه ی بهداشت انجام گرفته است. نوع پژوهش کاربردی بوده و به صورت علی - مقایسه ای انجام گرفته است. اعضای جامعه تحقیق دارای 863 نفر زن ( 520 نفر کارمند شبکه ی بهداشت و 343 نفر آموزگار) می باشد. حجم نمونه پژوهش 103 نفر آموزگار زن و 144 نفر کارکنان بهداشت بودند؛ که به روش تصادفی طبقه ای تعیین شده و از لحاظ سن و تحصیلات و سمت همگن شدند. برای گردآوری اطلاعات، از دو نوع پرسشنامه، شادکامی آکسفورد (OHQ) و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل آزمون تی – مستقل بود. نتایج نشان داد که میانگین شادکامی در آموزگاران بالاتر از کارکنان بهداشت بوده که در سطح معنی داری 01/0 معنی دار است. میانگین امید به زندگی در آموزگاران بالاتر از کارکنان بهداشت بوده که در سطح معنی داری 01/0 معنی دار است.