پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی وخود-متمایزسازی با سبک زندگی ارتقا بخش سلامت در دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت. در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه¬ای به حجم 305 نفر از میان تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت¬کنندگان در مطالعه، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (هازان و شیور نسخه جدید، 1993)، پرسشنامه تجدیدنظر شده خود-متمایزسازی (اسکورون و اسمیت، 2003) و نیمرخ سبک زندگی ارتقا بخش سلامت-نسخه تجدیدنظر شده دوم (والکر، سیچریت و پندر، 1995) را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک¬های دلبستگی ناایمن با نمره کل سبک زندگی و مولفه¬های آن، رابطه منفی و معناداری در دانشجویان وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین نمره کل سبک زندگی و مولفه های آن، با نمره کل خود-متمایزسازی و مولفه "موقعیت من" رابطه مثبت و معناداری در دانشجویان وجود دارد. همچنین رابطه بین دو مولفه تغذیه و حمایت بین فردی با دو مولفه گسلش عاطفی و همجوشی با دیگران به صورت منفی و معنادار است. همچنین یافته ها حاکی از آن است که رابطه بین سبک های دلبستگی ناایمن با خود-متمایزسازی به صورت منفی و معنادار و با مولفه گسلش عاطفی به صورت مثبت و معنادار است. یافته های پژوهش حاضر نشان دهنده رابطه معنادار بین سبک های دلبستگی و خود-متمایزسازی با سبک زندگی ارتقا بخش سلامت در دانشجویان می باشد.