يکي از مباحث مهم روان شناسي خانواده، مسأله ي مدارا با همسر ‌است که دوام و سلامت نظام خانواده در گرو تحقق و حاکميت آن بر روابط همسري می باشد. بديهي است با توجه به خلأ معرفتي موجود و نياز علمي جامعه به معيار رفتار مداراگونه با همسر، ارائه ي‌ الگويي عملي و مبتني بر اخلاق اصيل اسلامي در اين زمينه، ضرورتي اجتناب ناپذير است. پژوهش حاضر با توجه به نياز علمي جامعه ي امروزي به الگوي رفتار ارتباطي با همسر، درصدد استنباط و ارائه ي معيارهاي اخلاق مدارا در زندگي زناشويي برآمده است. اين مقاله به سبک مسأله محور و با روش کتابخانه اي و مراجعه به منابع معتبر در پرتو آموزه هاي دینی به تبيين مؤلفه هاي الگوي مدارا با همسر و تأثیر آن بر تحکیم و تعالی و ایمن سازی خانواده و سپس به تبيين خصوصيات همسران اهل مدارا از موضع علم و دين مي پردازد.