علماي مدیریت و رفتار سازمانی، موفقیت سازمانهاي امروزي را به نسبت زیاد متکی بر خلاقیت، نوآوري و کارآفرینی می دانند. بنابراین به منظور تحقق این امر، باید فعالیتهاي کارآفرینانه را در سازمانها ترویج داد و روحیه کارآفرینی را در مدیران پرورش داده و در نهایت یک محیط کارآفرینانه در سازمان ایجاد نمود؛ براي دستیابی به کارآفرینی سازمانی نیاز به ابزار است. یکی از ابزارهاي مناسب براي رشد کارآفرینی سازمانی وجود سبک رهبرياست. به کمک سبک رهبری تحول آفرین، بهتر می توان استعدادهای انسانی سازمان ها را بالا برد و از ظرفیت ها و انرژی فزاینده ی آنها در حرکت به سمت تحقق هدف ها و دورنمای سازمانی بهره گرفت. سبک رهبری تحول آفرین می تواند به عنوان سبک رهبری که در آن بیشترین توجه رهبر به علایق مشترک اعضای سازمان و کمک به آنها برای دستیابی به اهداف مشترک تعریف شود. در مقابل،رهبری تبادلی بر ارتقای علایق فردی رهبر و پیروانش و دستیابی به رضایت از الزامات قراردادی طرفین به وسیله اهداف ثابت و کنترل شده متمرکز است. بنابراین در قالب يک مطالعه مروري به بازنگري و بررسي سوابق موجود در مورد سبک رهبري تحول آفرين و تبادلي و کار آفرینی سازمانی مي پردازيم.