پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی با شادکامی دانشجویان دانشکده های فنی- مهندسی و روانشناسی و علوم تربیتی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و مشارکت کنندگان پژوهش شامل 400 نفر از دانشجویان دختر و پسر کارشناسی دانشکده های روان شناسی و علوم تربیتی و مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بودند که 196 نفر از آنان براساس جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) استفاده شد. اطلاعات بدست آمده با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد سنجش قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی با شادکامی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن بود که از بین ابعاد هوش معنوی بعد تولید معنای شخصی و تفکر وجودی بیشترین میزان پیش بینی را از شادکامی دانشجویان داشته است.